Στην εποχή του μνημονίου ΙΙΙ, το τοπίο που διαγράφεται στις απαιτήσεις του δημοσίου, ασφαλιστικών ταμείων και των τραπεζών είναι θολό.
Από τη μια ζυμώνεται η θεσμοθέτηση των εισφορών επί πραγματικού εισοδήματος, από την άλλη ετοιμάζονται κατασχέσεις του δημοσίου για απλήρωτους φόρους και εισφορές που είχαν υπολογίσει επί …τεκμαρτών δηλαδή κατά κανόνα ανυπόστατων εισοδημάτων!
Από τη μια εντάχτηκαν και οι οφειλές στο δημόσιο στο νόμο Κατσελη, από την άλλη, με την δεύτερη πρόσφατη τροποποίηση του εντός 2015, εξαιρούνται πολλοί δανειολήπτες από τις ευεργετικές του διατάξεις.
Ενώ αυξάνονται δυστυχώς δραματικά οι γραφειοκρατικές διαδικασίες, δικαιολογητικά και έξοδα εις βάρος του δανειολήπτη.
Μειώθηκε εντυπωσιακά και το ακατάσχετο όριο μισθών και συντάξεων από τα 1.500 στα 1.000 ευρώ, γεγονός που θα βοηθήσει μεν τα δημόσια έσοδα και τις τράπεζες άλλα θα στραγγίξει την αγοραστική ικανότητα των μισθωτών οφειλετών.
Α. Όσον άφορα τους πολίτες που έχουν συνδυαστικώς χρέη και σε δημόσιο και σε τράπεζες, αυτοί πρέπει να εξετάσουν την εξαιρετική ευκαιρία που έχουν για πρώτη φορά να προσφύγουν συνολικά γι αυτά στο νόμο Κατσέλη.
Β. Όσον άφορα όσους χρωστούν μόνο σε δημόσιο – ΟΤΑ – ασφαλιστικούς φορείς (ΕΤΑΑ, ΤΣΜΕΔΕ, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ), προτιμότερη λύση, πλέον, είναι η προληπτική κατάθεση προσφυγής και αιτήσεως αναστολής, η όποια μπορεί να προστατεύσει για σπουδαίο χρονικό διάστημα τα περιουσιακά στοιχεία τους, εφόσον έχουν χαμηλό εισόδημα (και άλλους νομικούς λογούς) και ο δικαστής αξιολογήσει ότι διακινδυνεύεται η απώλεια πολύ σημαντικού αγαθού γι’ αυτούς σε σχέση με το συμφέρον του δημοσίου.
Συνέχεια →