Οι παρανομίες του ΟΑΕΕ

Ο μέσος πολίτης, ακόμα κι αν δεν διαθέτει εξειδικευμένες νομικές γνώσεις, αντιλαμβάνεται συνήθως κάποιες κραυγαλέες αδικίες σε βάρος του κι αυτό ακριβώς η λαϊκή σοφία το έχει αποτυπώσει σε  γνωστές φράσεις της καθημερινότητας, «περί κοινού δικαίου αίσθημα», «αίσθημα κοινωνικής αδικίας» κι άλλες. Κατ’ αυτό τον τρόπο, για παράδειγμα, η πλειοψηφία αντιλαμβάνεται ότι η ισότητα των πολιτών που αναφέρει το Σύνταγμα, είναι ένα πολύ όμορφο παραμυθάκι για παιδιά κι εφήβους, όχι όμως για ενήλικες.

Κι ενώ στα γενικά θέματα οργάνωσης μιας κοινωνίας, το αίσθημα δικαίου ή αδικίας του πολίτη έχει να κάνει με γενικές καταστάσεις, όπως η ισότητα που αναφέρθηκε προηγουμένως, όταν έχει απέναντί του εξειδικευμένα θέματα, όπως είναι η κοινωνική ασφάλιση, εκεί οι διαπιστώσεις του περιορίζονται συνήθως στις οφθαλμοφανείς καταστάσεις, όπως είναι οι ανισότητες μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών ομάδων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το εκάστοτε εξειδικευμένο νομικό πλαίσιο, δεν επιτρέπει στους πολλούς να αντιληφθούν τις ενδεχόμενες αδικίες, ώστε να υπάρξει μαζική αντίδραση κι ο κάθε αδικημένος από τους νόμους της κρατικής εξουσίας, ανεβαίνει μόνος τον προσωπικό του Γολγοθά.

Αυτό ακριβώς συνέβαινε με τον ΟΑΕΕ μέχρι και το 2009, όταν τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης άγγιξαν την τσέπη σημαντικού τμήματος των ελευθέρων επαγγελματιών και τα έως τότε προβλήματα των λίγων, έγιναν προβλήματα των πολλών, ώστε κάποιοι λίγοι αρχικά ν’ αρχίσουν να εξετάζουν το δίκαιο του νομικού πλαισίου που είχαν απέναντί τους.

Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις απεριόριστες δυνατότητες πρόσβασης στην ενημέρωση, άρχισε σταδιακά να δημιουργείται ένα «άτυπο κίνημα» αντίδρασης κατά του ΟΑΕΕ, μέσω του οποίου καθημερινά όλο και περισσότεροι αναζητούσαν λύσεις στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα του χώρου, αλλά και ισχυρά νομικά επιχειρήματα για να αντιπαρατεθούν, με όσα η κοινή λογική καταδείκνυε ως παρανομίες.

Η Θεσπρωτία τόλμησε να ζητήσει το αυτονόητο

Σε προηγούμενο άρθρο  είχα σημειώσει ότι μεταξύ των αιτημάτων που έχουν ισχυρή νομική βάση, ώστε να μπορούν να τα διεκδικήσουν οι ασφαλισμένοι με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας, είναι και το αίτημα για αναδρομική μείωση εισφορών, βάσει την γνωμοδότησης Μανιτάκη.

Απ’ όσα γνωρίζω, αυτό το αίτημα το είχε ήδη ο σύλλογος Θεσπρωτίας στην ομαδική προσφυγή που είχε καταθέσει τέλη Σεπτέμβρη και ο τρόπος που διατυπώνεται το συγκεκριμένο αίτημα είναι ένα θετικό παράδειγμα για όσες προσφυγές ακολουθήσουν, ατομικές ή ομαδικές.

Στη συνέχεια αντιγράφω το σχετικό δελτίο τύπου του συλλόγου Θεσπρωτίας :

Εισφορές δυσανάλογες με το εισόδημα οδηγούν σε αποκλεισμό από την εργασία

Όπως είναι κοινώς αποδεκτό, εισφορές και φορολογική νομοθεσία συμπορεύονται,  καθώς η φορολογική νομοθεσία (κι οι ανάλογες αποφάσεις Ανωτάτων Δικαστηρίων) σε σημαντικό βαθμό καθορίζει το νομικό πλαίσιο υπολογισμού των εισφορών.

Ειδικότερα, οι εισφορές των αυτοαπασχολούμενων, ως δημόσια βάρη, θα πρέπει να υπολογίζονται με τρόπο ώστε α) το εναπομείναν εισόδημά τους να επαρκεί για την κάλυψη των εύλογων δαπανών αξιοπρεπούς διαβίωσης, συνυπολογίζοντας και τα υπόλοιπα οικονομικά βάρη και β) να μην οδηγούν τον αυτοαπασχολούμενο σε αποστέρηση του, συνταγματικά προστατευόμενου, δικαιώματος εργασίας.

Στο πλαίσιο αυτό πολύ σημαντική είναι η απόφαση Ανωτάτου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία «φορολογία που δεν σου επιτρέπει να ζήσεις από το εισόδημα σου, αν δεν πουλήσεις την περιουσία σου, ισοδυναμεί με δήμευση της περιουσίας σου, (που είναι) αντίθετη με το πρόσθετο πρωτόκολλο, καθότι πρόκειται για απαλλοτρίωση -expropriation και οχι φορολόγηση -imposition»

10% το ανώτερο πρέπει να είναι οι εισφορές στον ΟΑΕΕ

Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο η κυβέρνηση, δια στόματος του κου Σταθάκη, εμμέσως πλην σαφώς, έδωσε απάντηση στο ερώτημα «με τι ποσοστό πρέπει να υπολογίζονται οι εισφορές του αυτοαπασχολούμενου ;»

Ας γίνω όμως σαφής και ας πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά για να γίνει κατανοητό.

Γεγονός 1 : Ο νόμος 4336/2015 *(1), με τη συμφωνία του 3ου μνημονίου, είχε πρόβλεψη ώστε οι δόσεις αποπληρωμής των δανείων να επιτρέπουν στους δανειολήπτες να καλύπτουν τις Εύλογες Δαπάνες Αξιοπρεπούς Διαβίωσης.

Γεγονός 2 : Πρόσφατα ο κος Σταθάκης, στο πλαίσιο υλοποίησης των θεμάτων με τα δάνεια, δήλωσε ότι «… τα νοικοκυριά θα κληθούν να καταβάλλουν το 5% έως 10% της δόσης …» *(2)

Τι σχέση έχουν τα δύο προηγούμενα γεγονότα με τις εισφορές των αυτοαπασχολούμενων ;

Πότε και πως κάνουμε προσφυγή κατά του ΟΑΕΕ – υπόδειγμα

Εάν κάποιος ασφαλισμένος θεωρεί ότι ο ΟΑΕΕ παρανομεί σε βάρος του, είτε γιατί έχει πολύ υψηλές εισφορές σε σχέση με το πραγματικό του εισόδημα,  είτε γιατί ήδη αδυνατεί να πληρώσει τις εισφορές του λόγω της οικονομικής κρίσης, με αποτέλεσμα να μην έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ενώ ο ΟΑΕΕ του την χρεώνει, είτε για όποιον άλλον λόγο, θα πρέπει να ξεπεράσει τους φόβους του και να σκεφτεί σοβαρά πως και με ποιο τρόπο μπορεί να αντιδράσει, για να προστατεύσει την αξιοπρέπειά του και την περιουσία του.

 

Μετά τη νομική γνωμοδότηση Μανιτάκη οι ασφαλισμένοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι πλέον μιλάμε τεκμηριωμένα για παρανομίες του ΟΑΕΕ

…

Πως μπορεί ο ασφαλισμένος να αντιδράσει στις παρανομίες του ΟΑΕΕ ;

Ο μόνος νόμιμος τρόπος είναι να προσφύγει στην δικαιοσύνη.

 

Τι κερδίζει όποιος προσφύγει κατά του ΟΑΕΕ ;

Ανάλογα με τα αιτήματα της προσφυγής θα είναι και τα κέρδη κάθε ασφαλισμένου. Για παράδειγμα, εάν κάποιος οφείλει στον ΟΑΕΕ, οπότε τον χρέωναν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ενώ δεν του την παρείχαν, με την προσφυγή που θα έχει απαραίτητα ως αίτημα – εκτός των άλλων – την διαγραφή αυτού του τμήματος της οφειλής, αμφισβητεί το πραγματικό ύψος οφειλών του και έχει βάσιμο λόγο ανακοπής σε περίπτωση που αργότερα του έρθει χαρτί κατάσχεσης από το ΚΕΑΟ. Εννοείται φυσικά πως θα έχει και σαν κέρδος τη μείωση της οφειλής του, μετά την εκδίκαση (* και την δικαίωση) της υπόθεσης.