Αμείλικτα ερωτήματα για τη σφαγή στα αποθεματικα ασφαλιστικών ταμείων

TA ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤτΕ;

Κατάπληξη προκάλεσε σε πολλούς από εμάς η παρέμβαση του νέου Διοικητή της ΤτΕ κ. Στουρνάρα περί του «κινδύνου ρευστότητας» των Ελληνικών Τραπεζών, λόγω του «πολιτικού κινδύνου», όπου «πολιτικός κίνδυνος» θα θεωρηθεί η φυσιολογική εξέλιξη της προκήρυξης πρόωρων εκλογών, εάν δεν εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας το αμέσως προσεχές διάστημα από την Βουλή με την παρούσα της σύνθεση(…) .Πέραν από την καταφανώς επικίνδυνη αυτή δήλωση, η οποία εκστομίζεται διά των χειλέων του «Κεντρικού Τραπεζίτη», ο οποίος θεωρητικά, λόγω του κύρους της θεσμικής του ιδιότητος, θα έπρεπε να έχει ως πρώτη προτεραιότητα της διαφύλαξη της «συστημικής ευστάθειας» και όχι την διασπορά ειδήσεων, όπως θα μπορούσε να κάνει ένας –επιπόλαιος και ανεύθυνος- δημοσιογράφος ή πολιτικός, θα περιμέναμε να έχει την παρρησία να μας απαντήσει, στα ερωτήματα που του θέσαμε, σχετικά με το κούρεμα των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, για τα οποία κανείς δεν εδέησε ακόμη να μας δώσει απαντήσεις.

Θυμίζουμε στον κατά τα άλλα λαλίστατο κ. Διοικητή, ότι είναι ακόμη ανηρτημένο στον διαδικτυακό τόπο της ΤτΕ το εξαιρετικό πόνημα του πρώην Διοικητού κ. Προβόπουλου, όπου με «βρετανικό φλέγμα», ομολογούνται τα εξής τερατώδη:

Αποθεματικά ταμείων. Πού πήγαν τα λεφτά; Ποιοι τα έφαγαν;

Ένα «προφητικό»  άρθρο του Χρήστου Ποτόλια, όπου γίνεται μια σύντομη αλλά ουσιαστική αναδρομή για το πως φαγώθηκαν τα χρήματα των ταμείων, ώστε σήμερα να οδηγούνται σε μειώσεις συντάξεων, με πρόφαση την εξυγίανση και τον εξορθολογισμό.

Πριν λίγες μέρες, το δικαστήριο επέβαλε ποινές κάθειρξης 20 έως 25 ετών στους εκπροσώπους των ασφαλιστικών ταμείων και των χρηματιστηριακών εταιρειών που εμπλέκονται στην υπόθεση των «δομημένων ομολόγων».

Το θέμα αυτό επαναφέρει στην επιφάνεια το ζήτημα της χρόνιας καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων (από ποιους όμως;). Τα «δομημένα ομόλογα», αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της διαχρονικής ληστείας των Ταμείων.

Σε όλη την ιστορική διαδρομή της «διαχείρισης»» των αποθεματικών των ταμείων, οι μορφές άλλαζαν, η αφαίμαξη όμως συνεχιζόταν και πάντα ίδιοι ήταν οι χαμένοι και ίδιοι οι κερδισμένοι. Οι μόνιμα χαμένοι ήταν τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, οι μόνιμα κερδισμένοι ήταν οι μεγάλες επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο.

Το χρονικό της λεηλασίας