Παράνομη η χρέωση ιατροφαρμακευτικής που δεν παρείχε ο ΟΑΕΕ

Στα προηγούμενα άρθρα  για τις προσφυγές, ώστε να μειώσουν τις οφειλές τους οι ασφαλισμένοι, είχα παρουσιάσει και εξηγήσει την επιχειρηματολογία που μπορούν εκτός άλλων να χρησιμοποιήσουν σχετικά με το τμήμα οφειλών που αναλογεί στις εισφορές σύνταξης – που είναι και το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής.

Ως γνωστόν όμως οι εισφορές αποτελούνται από δύο μέρη : α) Τις εισφορές για σύνταξη και β) τις εισφορές για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι οφειλές που είχαν δημιουργηθεί αποτελούνται από το σύνολο.

Το παρόν άρθρο αφορά όσους  επιλέξουν να προσφύγουν διεκδικώντας μείωση ή και οριστική αφαίρεση μόνο του ποσού οφειλής  που αναλογεί στην ιατροφαρμακευτική που χρέωνε ο ΟΑΕΕ ενώ δεν την παρείχε, αλλά και όσους θα προσφύγουν με περισσότερα αιτήματα στα οποία θα συμπεριλαμβάνεται και η αφαίρεση του ποσού αυτού.

Για να μπορέσουν οι ασφαλισμένοι να πετύχουν διαγραφή του συγκεκριμένου τμήματος της οφειλής, θα πρέπει στην προσφυγή τους να έχουν δύο σκέλη που στην ουσία αλληλοσυμπληρώνονται:

  1. Με το πρώτο να αποδείξουν ότι οι σχετικές διατάξεις που εφάρμοζε ο ΟΑΕΕ ήταν παράνομες και αντισυνταγματικές …  και
  2. Με το δεύτερο να υποδείξουν το νόμιμο που θα έπρεπε να εφαρμόζει ο ΟΑΕΕ.

Στο πρώτο σκέλος, δηλαδή την αντισυνταγματικότητα των σχετικών διατάξεων,  η γνωμοδότηση Μανιτάκη είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο και προσφέρει αναλυτική επιχειρηματολογία, την οποία δεν έχει επιχειρήσει να αντικρούσει ο ΟΑΕΕ σε όσες περιπτώσεις μπορώ να γνωρίζω. Επιπρόσθετα όμως υπάρχουν κι άλλα επιχειρήματα που παρουσιάζονται παρακάτω.

Συνέχεια