Σαν πολλά δεν μας τα ‘πατε με τη φοροδιαφυγή; – Δημόσια βάρη και μνημονιακά άλλοθι

Του Κωνσταντίνου Παπακασόλα 

Με απύθμενο θράσος επαναφέρεται συνεχώς στην επικαιρότητα η εξωφρενική, συκοφαντική και αντιεπιστημονική διαπίστωση ότι για την…    κακοδαιμονία της χώρας ευθύνεται ο μεγάλος αριθμός των μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων. Που είναι και φοροφυγάδες πάντα!

Είτε από σχέδιο είτε από ανεπίτρεπτη άγνοια αυτές οι φωνές καταστρατηγούν την πραγματικότητα και πρέπει να πάψουν:

1. Αντί να λέμε πάλι καλά που πολλοί Έλληνες μπορούν να έχουν ένα κάποιο εισόδημα έστω και υποαπασχολούμενοι και να συντηρούνται αντί να είναι άνεργοι, ακούμε ότι θα ήταν… καλύτερα να είχαμε λιγότερους!! Για να μην αναφέρω ότι συνεισφέρουν εισφορές και φόρους αναλογικά περισσότερο απ’ τον καθένα. Αδιάφορο κι αυτό.

2. Είναι αυτονόητο ότι η Ελλάδα έχει -και καλώς έχει- υψηλή υποαπασχόληση, καθότι είναι πασιφανές ότι και πριν και μετά την κρίση στη χώρα, ουδέποτε υπήρξε εκτεταμένος ιδιωτικός τομέας, βαριά βιομηχανία, ή άλλες δραστηριότητες ώστε να προτιμήσουν/επιλέξουν οι αυτοαπασχολούμενοι μια θέση στην αγορά εργασίας ως μισθωτοί.  Αυτό μας το λέει η διαχρονικά υψηλή ανεργία που εδώ και χρονιά φτάνει πρακτικά το 40%, ρεκόρ Ευρώπης. Ούτε βέβαια η Ελλάδα μπορεί να προσλάβει όλους στο δημόσιο. Άρα, θα γίνονταν λοιπόν ελεύθεροι επαγγελματίες… ή άνεργοι ή… μετανάστες.  Άρα οι σχετικοί εμπειροτέχνες που διαδίδουν ότι είναι κακή η υψηλή υποαπασχόληση θα τους προτιμούσαν ανέργους ή μετανάστες στο εξωτερικό; Είναι λοιπόν απόφαση ανάγκης πλέον και όχι επιλογής.

3. Το ίδιο φαινόμενο υπάρχει σε όλες τις μεσογειακές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και την Τουρκία κλπ, και ασφαλώς έχει και ψυχολογικές και ιστορικές βάσεις, λόγω της ιδιοσυγκρασίας των λαών του Νότου. Ούτε αυτό τους πτοεί όμως.

4. Αν με ένα μαγικό κουμπί οι υποστηρικτές αυτών των απόψεων μπορούσαν αύριο το πρωί να δημιουργήσουν 3 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, αξιοπρεπείς φυσικά, αποτέλεσμα θα ήταν ότι τα 3/4 των ελευθέρων επαγγελματιών μετά χαράς θα εγκατέλειπαν την εφιαλτική, λόγω φορολογίας και υποαπασχόλησης και ωραρίων, καριέρα τους για να γίνουν μισθωτοί. Όσο όμως αυτή η πιθανότητα δεν υπάρχει, ας εγκαταλείψουν εντελώς αυτές τις εξωφρενικές θεωρίες αυτοχειριασμού των ελευθέρων επαγγελμάτων

Υψηλοί Φόροι και Εισφορές : Το εκρηκτικό μείγμα που οδήγησε σε λουκέτα, ανέργους και οφειλές σε ταμεία και εφορία

Από την είσοδο της χώρας σε μνημόνιο, αιτούμενο των δανειστών ήταν η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, κάτι που έγινε μόλις πριν ένα χρόνο στις εισφορές του ΙΚΑ, ενώ μέχρι πρόσφατα καμία κυβέρνηση δεν ήθελε να συζητήσει τη μείωση εισφορών στους αυτοαπασχολούμενους, παρά την μεγάλη πτώση των εισοδημάτων τους.

Γιατί αυτή η εμμονή ; Την απάντηση δίνει έκθεση του ΟΟΣΑ, του 2012, όπου αποκαλύπτεται πως «Το 70% περίπου των φορολογικών εσόδων στην Ελλάδα προέρχονταν από έμμεσους φόρους και εισφορές κοινωνικής ασφάλισης και περίπου το 25% από φόρους σε εισόδημα, κέρδη και περιουσία.» *[1]

Στην ουσία, η έκθεση αποκάλυπτε αυτό που κάποιοι «γραφικοί» υποστήριζαν εδώ και χρόνια, ότι  οι εισφορές του ιδιωτικού τομέα, πλήρωναν σημαντικό μέρος των υποχρεώσεων του δημοσίου, σε μισθούς και συντάξεις.

Στο όριο της φτώχειας 6,3 εκατ. Έλληνες, λέει έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού

Στοιχεία – σοκ για την κατάσταση του ελληνικού νοικοκυριού, σε έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Στη χειρότερη θέση της ΕΕ η Ελλάδα όσον αφορά τον κίνδυνο φτώχειας. Στα 432 ευρώ το όριο για το 2013. Αναποτελεσματικές οι πολιτικές προστασίας, άργησε το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.

Σε καθεστώς ένδειας 2,5 εκατομμύρια Έλληνες ενώ ακόμη 3,8 εκατ. πολίτες απειλούνται άμεσα από τη φτώχεια σύμφωνα με έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού στη Βουλή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης με τίτλο «Πολιτικές ελάχιστου εισοδήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ελλάδα: Μια συγκριτική ανάλυση», κατά το Β’ τρίμηνο του 2014 το ποσοστό ανεργίας στη χώρα ήταν 26,6%, έναντι 27,8% του προηγούμενου τριμήνου και 27,3% του αντίστοιχου τριμήνου του 2013. Ο αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 1.280.101 ενώ πλήττει πλέον και τους αρχηγούς των νοικοκυριών, δηλ. εργαζόμενους άνδρες στην παραγωγική ηλικία. Η ανεργία των νέων 15-24 ετών ανήλθε στο 52%, ενώ πολλά νοικοκυριά είναι χωρίς κανέναν εργαζόμενο άλλα και χωρίς πόρους. Παράλληλα υπήρξε δραματική μείωση των αποδοχών, ενώ ο κατώτατος μισθός βρίσκεται κάτω από το επίπεδο του 2000.

Η φτώχεια, σημειώνεται σχετικά, μπορεί να εκτιμηθεί με τη βοήθεια τριών δεικτών. Ο πρώτος δείκτης αναφέρεται στην σχετική φτώχεια ο οποίος μετρά το ποσοστό του πληθυσμού με εισόδημα χαμηλότερο από το 60% του διάμεσου ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος. Όταν το διάμεσο εισόδημα αυξάνεται ή μειώνεται τότε και το όριο της φτώχειας αυξάνεται ή μειώνεται αντίστοιχα. Συγκεκριμένα, το 2013 το όριο φτώχειας ήταν 432 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και 908 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια.

H ατιμώρητη “φοροδιαφυγή” της διαφθοράς

Του Κωνσταντίνου Παπακασόλα

Στη χώρα μας υπάρχει μια «αδυναμία» του νομικού και φορολογικού μας συστήματος. Το σύστημα παριστάνει ότι ΔΕΝ μπορεί να διαχωρίσει την φοροδιαφυγή κάποιου που δούλεψε και έφτιαξε μια τουαλέτα αλλά δεν έκοψε απόδειξη όταν πληρώθηκε, από την εγκληματική πράξη κάποιου που πήρε μίζα για να βλάψει το δημόσιο συμφέρον ωφελώντας κάποιον τρίτο.

Έτσι εξισώνονται οι μικροαπατεώνες με τους εγκληματίες, και το κράτος προσπαθεί μετά, αποσπασματικά μόνο, να… πατάξει τις «εγκληματικές» πράξεις.

Στα κράτη δικαίου ο φοροφυγάς όταν πιαστεί, πληρώνει το φόρο και το πρόστιμο που του αναλογεί, ενώ ο εγκληματίας τιμωρείται ποινικά και το οικονομικό προϊόν του εγκλήματος κατάσχεται. Στη χώρα μας ίσχυσε μόνο το πρώτο:

Η φοροδιαφυγή είναι ο ένας απ΄ τους τρόπους απώλειας εσόδων του κράτους. Ο άλλος, που έχει και μεγαλύτερο μέγεθος, είναι η διαφθορά. Εάν λοιπόν υποθέταμε ότι είναι δίκαιο να λαμβάνονται  ακραία φορολογικά μέτρα, στην ουσία τεκμήρια κλεψιάς,  που κοστίζουν δυσανάλογα στην ανάπτυξη της χώρας μάλιστα σε χρόνο και χρήμα, ένα καλό ερώτημα είναι γιατί το κράτος δεν εφαρμόζει κάτι ανάλογο και για τη διαφθορά. Δηλαδή δεν θεσπίζει αντίστοιχους φόρους, τέλη ή οτιδήποτε απ΄ τα οποία θα απαλλάσσονται μόνο όσοι δημόσιοι λειτουργοί ή εμπλεκόμενοι με συναλλαγές του δημόσιου αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες.

Απαλλάσσονται από τον ΦΠΑ επιχειρήσεις με τζίρο έως 10.000 ευρώ

Τη δυνατότητα να απαλλαγούν από το καθεστώς ΦΠΑ έχουν οι μικρές επιχειρήσεις και οι επιτηδευματίες που κατά την προηγούμενη διαχειριστική περίοδο είχαν ακαθάριστα έσοδα έως 10.000 ευρώ.

Με νέα εγκύκλιο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων δίνονται αναλυτικές οδηγίες για τις προϋποθέσεις απαλλαγής από το ΦΠΑ. Με το νέο καθεστώς μειώνεται το διοικητικό κόστος για τη Φορολογική Διοίκηση και για τις επιχειρήσεις ενώ ευνοείται συγκριτικά με τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, η ανταγωνιστικότητα των μικρών επιχειρήσεων, καθώς δεν υποχρεούνται να επιβάλουν ΦΠΑ στις παραδόσεις αγαθών και στις παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούν.

Ελεύθεροι Επαγγελματίες: Αυξημένος φόρος κατά 163,9% για το ίδιο εισόδημα!

σσ : για όσους αναρωτηθούν «μα τι σχέση έχει ένα άρθρο για την φορολογία με τον ΟΑΕΕ ;» να εξηγήσω πως και οι εισφορές προς τον ΟΑΕΕ, από το σύνολο σχεδόν του νομικού κόσμου, χαρακτηρίζονται ως «δημόσια βάρη», τα οποία εάν προστεθούν στην φορολογία του ασφαλισμένου δίνουν την πλήρη εικόνα τι πληρώνει ένας ελεύθερος επαγγελματίας, ασφαλισμένος στον ΟΑΕΕ, σε σχέση με το πραγματικό εισόδημά του και εάν όλο αυτό το εξωπραγματικό καθεστώς, φόρων – εισφορών, του επιτρέπει να ζει αξιοπρεπώς – σε συνάρτηση με τις Εύλογες Δαπάνες Διαβίωσης της Γεν. Γραμ. Καταναλωτή-  ή εάν τον οδηγεί σε έξοδο από την αγορά εργασίας και υποθήκευσης της ίδιας της ζωής και της περιουσίας του.

Αυτά βέβαια, ως επιχειρήματα, θα πρέπει να τα εξετάσει ο κάθε ασφαλισμένος μαζί με τον δικηγόρο του.

 

 

Του Γιάννη Σιάτρα

Η Ελλάδα είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες όπου, ο φόρος που πληρώνουν οι πολίτες διαφοροποιείται ανάλογα με το επάγγελμά τους. Αυτό, συνιστά μία μεγάλη αδικία η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της φορολογικής συνείδησης και την ένταση της φοροδιαφυγής, ενώ ενδεχομένως πάσχει από άποψη συνταγματικότητας.

Στα πλαίσια προσφυγής μέλους μας που κατατέθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εκπονήσαμε μελέτη για την τελική φορολόγηση μισθωτών και ελεύθερων επαγγελματιών που έχουν το ίδιο εισόδημα (χρησιμοποιήσαμε το “μέσο εισόδημα”, όπως το υπολογίζεται από την Εθνική Στατιστική Αρχή για τη Eurostat), για την περίοδο 1964 – 2013.

Στη μελέτη αυτή αποδεικνύουμε ότι:

α) Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, το φαινόμενο της διαφορετικής αντιμετώπισης των φορολογούμενων, ανάλογα με το επάγγελμά τους, είναι συχνό.

β) Αυτή η αντιμετώπιση προκαλεί μία διαφοροποίηση στη φορολογική επιβάρυνση μεταξύ πολιτών με το ίδιο εισόδημα. Σε ορισμένες περιόδους, η διαφοροποίηση αυτή είναι μικρή, ενώ σε άλλες είναι τεράστια. Κατά την τρέχουσα περίοδο, η διαφορά έχει φθάσει σε όρια υπερβολής, αφού για το ίδιο εισόδημα, ο ελεύθερος επαγγελματίας πληρώνει 163,9% παραπάνω φόρο, σε σχέση με τον μισθωτό.

Γνωρίζουν οι πολιτικοί τα προβλήματα στον ΟΑΕΕ και τις κατάφωρες αδικίες;

Όλοι ή σχεδόν όλοι γνωρίζουν και κυρίως γνωρίζουν όλοι οι έχοντες θέσεις ευθύνης και θέσεις αποφάσεων πάνω στις ζωές δύο εκατομμυρίων πολιτών … κατ’ όνομα και στην πράξη πολίτες διαλογής.

Ναι, δύο εκατομμύρια και παραπάνω είναι οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ μαζί με τις οικογένειές τους, χωρίς να συνυπολογίσουμε τους υπαλλήλους που απασχολούν στις επιχειρήσεις τους και δεν είναι ένα ακόμα νούμερο στατιστικής, αλλα είναι η καρδιά της πραγματικής οικονομίας, καθώς από αυτούς τροφοδοτείται το μεγαλύτερο κομμάτι των εσωτερικών πληρωμών μέσω φόρων (έμμεσων και άμεσων) και εισφορών *(1), ώστε να πληρώνεται ένα τμήμα των μισθών του Δημόσιου Τομέα ενώ τα υπόλοιπα περνάνε μέσω του αναδιανεμητικού συστήματος υπό μορφή παροχών – συντάξεων στους απόμαχους της εργασίας και γενικώς διακινούν ένα σημαντικό ποσοστό του απαραίτητου ρευστού της καθημερινότητας.

Μια αναζήτηση στο google, με την φράση «κατάθεση επερώτησης για τα προβλήματα στον ΟΑΕΕ» και η πληθώρα σχετικών αποτελεσμάτων θα άρει κάθε αμφιβολία για το εάν οι πολιτικοί έχουν γνώση του προβλήματος ή όχι.

Εάν οι πολιτικοί γνωρίζουν γιατί δεν παρεμβαίνουν ώστε να αποδοθεί το δίκαιο ;