Δικαστική απόφαση για πρώτη φορά αποσυνδέει το συνταξιοδοτικό δικαίωμα από τις οφειλές ασφαλιστικών εισφορών

Νέα δεδομένα για χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους κι ειδικά για διπλωματούχους και πτυχιούχους μηχανικούς, ασφαλισμένους στο πρώην ΤΣΜΕΔΕ, που δεν μπορούν να πάρουν σύνταξη λόγω οφειλής ασφαλιστικών εισφορών, δημιουργεί νέα δικαστική απόφαση.

Η νέα δικαστική απόφαση για πρώτη φορά και επί της ουσίας αποσυνδέει πλήρως και κατηγορηματικά τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα από τις ασφαλιστικές οφειλές, όταν αυτές μάλιστα έχουν σωρευτεί λόγω οικονομικής αδυναμίας τα χρόνια της κρίσης.

Δικαίωση πολιτικού μηχανικού

Ειδικότερα με την απόφαση 5716/2018, το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών δικαίωσε πολιτικό μηχανικό, ο οποίος ζητούσε να γίνει δεκτή η αίτηση συνταξιοδότησης του, παρότι όφειλε εισφορές ύψους 34.644,35 ευρώ.
Είναι η πρώτη φορά που δικαιώνεται ανάλογη περίπτωση

Νομική τεκμηρίωση

Συγκεκριμένα το Δικαστήριο μετά και το από 10/3/2017 υπόμνημα που κατέθεσε ο Δικηγόρος Τρικάλων Στέφανος Μάντζαρης, δέχτηκε ότι η άρνηση του Διευθυντή Συντάξεων και Ασφάλισης του πρώην ΤΣΜΕΔΕ, να χορηγήσει σύνταξη στον προσφεύγοντα, “αντίκειται στο άρθρο 22, παρ. 5 του Συντάγματος και στην αρχή της αναλογικότητας”, δεδομένου ότι “ο προσφεύγων κατέβαλε επί 38 έτη κανονικά τις ασφαλιστικές του εισφορές”, κατοχυρώνοντας συνταξιοδοτικό δικαίωμα και ότι στη συνέχεια, λόγω του ότι περιήλθε σε οικονομική αδυναμία δεν είχε την δυνατότητα να καλύψει τα οφειλόμενα.
Το πρώην ΤΣΜΕΔΕ είχε αρνηθεί να χορηγήσει σύνταξη στον ασφαλισμένο και να του δώσει την δυνατότητα να συμψηφίσει τις οφειλές του, επικαλούμενο σχετικό νόμο.

Παράλληλη ασφάλιση: Οδηγίες για τη συνταξιοδότηση ασφαλισμένων με βάση τον Ν. 4387/2016

 

Με έγγραφο του Υπουργείου Εργασίας παρέχονται οδηγίες σχετικά με τη συνταξιοδότησης ασφαλισμένων που εμπίπτουν στηις ρυθμίσεις της παρ. 1 του άρθρου 17 και των παρ. 1 και 2 του άρθρου 36 του ν. 4387/2016.

1. ΓΕΝΙΚΑ:

Άρθρο 17 παρ. 1 και άρθρο 36 παρ. 1

Με τις διατάξεις των άρθρων 17 παρ. 1 και 36 παρ. 1 του ν. 4387/2016 οι ασφαλισμένοι, ανεξαρτήτως του χρόνου υπαγωγής στην ασφάλιση (παλαιοί και νέοι ασφαλισμένοι), οι οποίοι μέχρι 31.12.2016 είχαν υποχρέωση ασφάλισης σε περισσότερους του ενός από τους ενταχθέντες στον ΕΦΚΑ φορείς κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο λόγω άσκησης περισσοτέρων της μιας επαγγελματικών δραστηριοτήτων, καταβαλούν από 1.1.2017 για κάθε μια από τις δραστηριότητες τους τις προβλεπόμενες από τα άρθρα 38, 39 και 40 του ν. 4387/2016 υποχρεωτικές ασφαλιστικές εισφορές.

Η βασική διαφοροποίηση που επέρχεται στο προϊσχύον νομοθετικό καθεστώς με τις κοινοποιούμενες διατάξεις (παρ. 7 του άρθρου 36 του ν. 4387/2016) αφορά στην κατάργηση του άρθρου 39 του ν. 2084/1992, το οποίο προέβλεπε ότι στην περίπτωση ασφαλισμένων από 1.1.1993 και εφεξής που ασκούσαν περισσότερες της μιας επαγγελματικές δραστηριότητες, η υποχρεωτική ασφάλιση χωρούσε σε ένα μόνο φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο.

Σημαντική απόφαση ανακοπής τινάζει στον αέρα τις παράνομες διαδικασίες του ΚΕΑΟ.

Του Γιάννη Συμεωνίδη

Συστημικό πρόβλημα στο Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ) και στον ΟΑΕΕ (σημερινός ΕΦΚΑ)- ξέχασαν να κάνουν καταλογιστικές πράξεις σε οφειλέτη και πήγαν κατευθείαν σε ατομική ειδοποίηση και κατάσχεση λογαριασμών- απειλεί να προκαλέσει σωρεία δικαστικών ανακοπών και να τινάξει τα έσοδα του ασφαλιστικού οργανισμού στον αέρα!

Το Politik φέρνει στο φως την πρόσφατη δικαστική απόφαση Α516/2018, του Διοικητικού Πρωτοδικείου Τρίπολης, το οποίο εκδίκασε ανακοπή οφειλέτη του ΟΑΕΕ, ο οποίος παραστάθηκε με τον δικηγόρο του Χρήστο Κλειώση.

Το δικαστήριο αποδέχθηκε ότι οι εκδοθείσες πράξεις ταμειακής βεβαίωσης είναι άκυρες γιατί συντάχθηκαν χωρίς να έχουν κοινοποιηθεί στον οφειλέτη, αλλά και δίχως να έχουν συνταχθεί προηγουμένως οι καταλογιστικές πράξεις των εισφορών ώστε να μπορεί να ασκήσει ένσταση κατ’ αυτών στον ΟΑΕΕ και σε περίπτωση απόρριψής της σε διοικητικό δικαστήριο.

Οι πράξεις βεβαίωσης οφειλής, μάλιστα, δεν έχουν συνταχθεί σε υλική, έγγραφη μορφή φέρουσες υπογραφή των αρμοδίων υπαλλήλων και σφραγίδα της υπηρεσίας ώστε να αποκτήσουν υπόσταση ως διοικητικές πράξεις.

Το δικαστήριο δέχθηκε ότι ο οφειλέτης δεν είχε ενημερωθεί νομίμως για την ύπαρξη της ένδικης οφειλής του, με αποτέλεσμα να χάσει το δικαίωμα να αμφισβητήσει τις απαιτήσεις του ΟΑΕΕ.

Πολλές παρόμοιες περιπτώσεις

Από τα στοιχεία που προσκόμισαν οι διάδικοι προκύπτει ότι ο ΟΑΕΕ δεν προέβη σε έκδοση και κοινοποίηση στον οφειλέτη των καταλογιστικών πράξεων επί των οποίων ερείδεται το ταμειακώς βεβαιωθέν χρέος, γι’ αυτό και το δικαστήριο ακύρωσε την προσβαλλόμενη ταμειακή βεβαίωση.

Και όσοι χρωστούν σε Ταμεία δικαιούνται επίδομα βαριάς αναπηρίας και ανασφάλιστου υπερήλικα

Και όσοι έχουν οφειλές σε ασφαλιστικά Ταμεία δικαιούνται τα επιδόματα βαριάς αναπηρίας και το επίδομα ανασφάλιστου υπερήλικα.

Τα παραπάνω διευκρινίζονται σε εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας, την οποία υπογράφουν η κ. Θεανώ Φωτίου και ο κ. Τάσος Πετρόπουλος.

Η εγκύκλιος εκδόθηκε μετά από σχετικά ερωτήματα πολιτών με βαριές αναπηρίες και ποσοστό 67% και άνω, καθώς και ανασφάλιστων υπερηλίκων, αναφορικά με την καταβολή των εν λόγω επιδομάτων σε περιπτώσεις ύπαρξης οφειλών σε ασφαλιστικά ταμεία.

Στην εγκύκλιο σημειώνονται τα εξής;

Α) Στο Πρόγραμμα Οικονομικής ενίσχυσης Βαριάς Αναπηρίας, βάσει της υπ‘ αρ. Γ4α/Φ.225/161/15-02-1989 ΚΥΑ «Ενοποίηση Προγραμμάτων οικονομικής ενίσχυσης ατόμων με ειδικές ανάγκες» (ΦΕΚ 108 Β), εντάσσονται ανασφάλιστα και έμμεσα ασφαλισμένα άτομα με βαριές αναπηρίες και ποσοστό 67% και άνω.

Περαιτέρω σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 της υπ’ αριθ. 2070235-7915-0022- 1989 ΚΥΑ «Αύξηση οικονομικής ενίσχυσης ανασφάλιστων ή έμμεσα ασφαλισμένων ατόμων με βαριές αναπηρίες» (ΦΕΚ 700/Β’) εντάσσονται στο συγκεκριμένο πρόγραμμα και άμεσα ασφαλισμένα άτομα με βαριές αναπηρίες που δεν έχουν τις ασφαλιστικές προϋποθέσεις για σύνταξη από τον ασφαλιστικό τους φορέα.

Με το παρόν διευκρινίζεται ότι ως έλλειψη ασφαλιστικών προϋποθέσεων θεωρείται εκτός της μη συμπλήρωσης του απαιτούμενου ορίου ηλικίας και του χρόνου ασφάλισης, και η τυχόν ύπαρξη οφειλής από ασφαλιστικές εισφορές του ασφαλισμένου προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης.