Επιχειρήματα για προσφυγή κατά του ΟΑΕΕ

Στα μέσα του 2014 ξεκίνησα να αναζητώ τα νομικά επιχειρήματα που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να προσφύγω κατά του ΟΑΕΕ ζητώντας μείωση των εισφορών μου. Στο πλαίσιο εκείνης της προσωπικής αναζήτησης ότι θεωρούσα ενδιαφέρον το κράταγα σε αρχείο και παράλληλα το δημοσιοποιούσα στη σελίδα του συλλόγου Αττικής που τότε ήμουν μέλος, προκειμένου κι όποιοι άλλοι είχαν ανάλογους προβληματισμούς να ενημερωθούν και να αξιοποιήσουν το υλικό.

Εκτός από τη γνωμοδότηση Μανιτάκη που προφανώς ήταν το νούμερο ένα επιχείρημα όλων όσων έψαχναν το θέμα μείωσης εισφορών, είχα βρει και 2 – 3 ακόμα ισχυρά νομικά επιχειρήματα. Πάντα κατά τη δική μου εκτίμηση. Σε αυτό το σημείο να θυμίσω ότι η γνωμοδότηση Μανιτάκη είχε κρίνει πως ο ΟΑΕΕ ήταν υποχρεωμένος βάσει της νομοθεσίας να έχει αναπροσαρμόσει τις ασφαλιστικές εισφορές, ήδη από το 2009, μειώνοντας αυτές, χωρίς όμως να προσδιορίζει το ποσοστό μείωσης που θα έπρεπε να έχει γίνει. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η μείωση αυτή θα έπρεπε να είναι της τάξης του 30% περίπου.

Δεύτερο επιχείρημα ήταν το ότι οι εισφορές είναι δημόσια βάρη, γεγονός που το αναφέρει και η γνωμοδότηση Μανιτάκη και σύμφωνα με το άρθρο 4, παρ. 5 του Συντάγματος, οι εισφορές θα έπρεπε να είναι ανάλογες με τις δυνάμεις των ασφαλισμένων, δηλαδή ανάλογες με τα εισοδήματά τους, είτε αναφερόμαστε στα δηλωθέντα εισοδήματα, είτε σε τεκμαρτά εισοδήματα.

Με δεδομένο όμως ότι οι ασφαλιστικές κατηγορίες του ΟΑΕΕ (γνωστές και ως ασφαλιστικές κλάσεις) στην ουσία ήταν υπολογισμός με ποσοστό επί τεκμαρτών εισοδημάτων, αυτομάτως προέκυψε το τρίτο επιχείρημα, καθώς, σύμφωνα με αποφάσεις Ανωτάτων Δικαστηρίων, η χρήση τεκμηρίων είναι αποδεκτή μόνο εάν αυτά είναι μαχητά κι έχει δικαίωμα ο πολίτης να τα αμφισβητήσει, διαφορετικά αποστερείται του υπερσυνταγματικού δικαιώματος δικαστικής προστασίας, κάτι που είναι αντίθετο με το Σύνταγμα αλλά και τις Διεθνείς Συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα μας.

Ασφαλιστικό χωρίς ασφαλισμένους;

Όταν πριν κάποιους μήνες είχε ερωτηθεί ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Πετρόπουλος, εάν θα είναι βιώσιμο το νέο ασφαλιστικό, μεταξύ άλλων είχε δηλώσει ότι το στοίχημα ήταν η επανένταξη όσων ελευθέρων επαγγελματιών αδυνατούσαν μέχρι πρότινος να καταβάλουν τις παράνομα υψηλές εισφορές τους που τώρα θα είναι μειωμένες.

Αν και αυτό συνιστούσε ομολογία της παρανομίας, στον μέχρι πρότινος τρόπο υπολογισμού των εισφορών, το σημαντικό είναι ότι μέχρι στιγμής κι όπως έδειξαν τα πρώτα στοιχεία, η δήλωσή του εκείνη δεν επαληθεύεται και η πλειοψηφία των ελευθέρων επαγγελματιών που έχει οφειλές στον ΟΑΕΕ, δεν δείχνει πρόθυμη να πληρώσει.

Οι λόγοι; Απλοί για όποιον έχει διοικήσει έστω περίπτερο στην πραγματική οικονομία:

1) Ακόμα κι αν κάποιος αποφασίσει να στερείται βασικά αγαθά προκειμένου να πληρώνει τις νέες μειωμένες εισφορές, θα πρέπει επιπρόσθετα να βάλει σε ρύθμιση τις προηγούμενες οφειλές του, προκειμένου να δικαιούται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από τον ασφαλιστικό του φορέα, κάτι που είναι αδύνατον για την πλειοψηφία, άρα καλείται να πληρώνει για κάτι που δεν θα του παρέχεται.

2) Το ελάχιστο ποσό εισφορών, ανέρχεται στα 168 ευρώ, ποσό που κάθε άλλο παρά αμελητέο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί με τα δεδομένα της πραγματικής οικονομίας, όπου χιλιάδες μικροεπαγγελματιών προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν ανοικτές τις επιχειρήσεις τους, με ήδη συσσωρευμένα χρέη από την επταετή περίοδο της οικονομικής κρίσης.

3) Αρκετές χιλιάδες ασφαλισμένων έχουν ήδη ξεπεράσει ή θα ξεπεράσουν σύντομα με τις προσαυξήσεις το όριο οφειλών, των 20.000, πάνω από το οποίο γνωρίζουν πως δεν θα δικαιούνται να πάρουν σύνταξη, οπότε κάθε ευρώ που θα δώσουν ποτέ δεν πρόκειται να τους επιστραφεί.

4) Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι νέες συντάξεις θα κυμαίνονται μεταξύ “φιλοδωρήματος” και “ότι έχετε ευχαρίστηση”.