Ο χρόνος εκδίκασης προσφυγών στα Διοικητικά Πρωτοδικεία εξαρτάται από την περιοχή και τον φόρτο υποθέσεων που έχει κάθε Πρωτοδικείο.
Στην Αθήνα που έχουμε τους μεγαλύτερους χρόνους, σύμφωνα με υπαρκτό παράδειγμα, η δίκη στον πρώτο βαθμό (Πρωτοδικείο) έγινε μετά από 6 περίπου χρόνια – περισσότερα για την υπόθεση αυτή θα διαβάσετε ΕΔΩ .
Αυτό σημαίνει πως εάν χρειαστεί η προσφυγή να περάσει κι από τα επόμενα στάδια, δηλαδή Εφετείο και Συμβούλιο της Επικρατείας, ο συνολικός χρόνος για να τελεσιδικήσει μια προσφυγή μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τα ΔΕΚΑ χρόνια.
Το θέμα αυτό το είχε καταγγείλει με παλιότερη επιστολή η Ένωση Ελλήνων Εργατολόγων κι αντιγράφω το σχετικό απόσπασμα της αποστολής :
[… Από την ημέρα που ένας ενδιαφερόμενος θα καταθέσει μιαν αγωγή ή προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών κατά του Ελληνικού Δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ με την οποία θα ζητά αποζημίωση εξ οιασδήποτε αιτίας, βάσει του Ν. 1406/83, ή θα προβάλλει αξίωση για επιδίκαση μισθολογικών διαφορών, ή οποιασδήποτε άλλης απαιτήσεως εκ της Υπαλληλικής του σχέσεως, θα πρέπει να έχει την υπομονή να περιμένει πέντε (5) περίπου έτη μέχρι τον ορισμό της πρώτης δικασίμου της υποθέσεως αυτής, με τάση συνεχούς επιμήκυνσης του χρόνου αναμονής. Στη συνέχεια, μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, απαιτείται ένας ακόμη χρόνος, το λιγότερο, για να εκδοθεί απόφαση και μαζί με την διαδικασία καθαρογραφής και θεωρήσεώς της, φθάνουμε τον 1 ½ χρόνο. Κατά συνέπεια χρειάζονται 6 – 6 /12 έτη, τουλάχιστον, για την περαίωση του πρώτου βαθμού και τούτο υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα εκδοθεί προδικαστική – ενδιάμεση – απόφαση του Δικαστηρίου, οπότε ο χρόνος αυτός παρατείνεται αναλόγως. Επομένως και μόνο για τον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, έχει καθιερωθεί εξαιρετικά μεγάλη υπέρβαση του «εύλογου χρόνου» που προβλέπει η ΕΣΔΑ. Στη συνέχεα, στην περίπτωση που θα ασκηθεί έφεση από την πλευρά ενός των διαδίκων (και ασκείται κατά κανόνα από το Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ εφόσον ηττηθούν στον πρώτο βαθμό), τότε έχουμε νέα χρονοτριβή της υποθέσεως κατά μέσον όρο περίπου δύο ( 2 ) ακόμη ετών. Σύνολο μέχρι της περατώσεως της διαδικασίας και στο Εφετείο περίπου 8 – 8 ½ ετών. Αλλά τα πράγματα δεν τελειώνουν εδώ. Το Συμβούλιο Επικρατείας στο οποίο προσφεύγουν συνήθως οι διάδικοι εφόσον δεν ευνοούνται από την έκβαση της δίκης στο Εφετείο καθυστερεί, με τη σειρά του επί 5-6 έτη ακόμη. Κατόπιν τούτου ο συνήθης χρόνος για να καταστεί αμετάκλητη μια απόφαση υπερβαίνει τα 13 έτη…] – Η επιστολή ΕΔΩ
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 2012 η κατάσταση είχε ως εξής :
Η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα (2012)
(στοιχεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης)
- Εκκρεμούν στα Διοικητικά Πρωτοδικεία (30), 376.629 υποθέσεις, Μέσος όρος εκδίκασης: 5 χρόνια
- Εκκρεμούν στα Διοικητικά Εφετεία (9), 60.394 υποθέσεις, Μέσος όρος εκδίκασης: 3,5 χρόνια
- Εκκρεμούν στο ΣτΕ, 27.975 υποθέσεις, Μέσος όρος εκδίκασης: 5 χρόνια
( συνολικά φτάνουμε στα 13,5 χρόνια – Τα στοιχεία από ΕΔΩ )
Στα μεγάλα χρονικά διαστήματα απονομής δικαιοσύνης αναφέρθηκε το καλοκαίρι κι ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, κος Ρακιντζής, λέγοντας ότι «Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το οικονομικό, αλλά οι διαδικασίες και το πλαίσιο της Δικαιοσύνης, που μας έχουν οδηγήσει «στα όρια της αρνησιδικίας»» ( η δήλωση ΕΔΩ ), ενώ υπάρχουν και πολλές επίσημες εκθέσεις για το θέμα αυτό.
***
Όσο κι αν η υπάρχουσα κατάσταση εκ πρώτης όψης δείχνει να είναι αρνητική, κατά την προσωπική μου εκτίμηση είναι θετική. Με τις εξελίξεις να τρέχουν με τεράστιες ταχύτητες, οι προσφυγές διασφαλίζουν τους ασφαλισμένους, καθώς είναι από τα σημαντικότερα μέσα για να αντιδράσουν, προστατεύοντας την αξιοπρέπειά τους και την περιουσία τους, ενώ παράλληλα είναι νομικά καλυμμένοι μέχρι να εκδικαστεί η προσφυγή του. Και φυσικά, είναι προτιμότερο να ξέρει ο ασφαλισμένος τι πραγματικά ισχύει και βάσει αυτών να αποφασίσει την προσωπική του στρατηγική άμυνας, απέναντι στην υπερφορολόγηση και την υπερεισφορολόγηση που βιώνουν οι Μικρο Μεσαίοι Επαγγελματίες τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα χιλιάδες λουκέτα.
Αξίζει επίσης να σημειώσω ότι υπάρχει και δυνατότητα μείωσης του συνολικού χρόνου όπως έχω εξηγήσει αναλυτικά σε προηγούμενο άρθρο (το άρθρο ΕΔΩ ).
«Το σημαντικό για την πλειοψηφία των οφειλετών είναι η ανάσα που θα πάρουν απ’ το κέρδος χρόνου που θα αποκομίσουν μέσω της τυχόν προσωρινής δικαστικής προστασίας.
Γιατί η οριστική επίλυση του ζητήματος χρέους τους φαίνεται να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την οριστική επίλυση του θέματος του χρέους της χώρας και την νομολογία που θα διαμορφωθεί τα επόμενα 2 χρόνια για σειρά θεμάτων οικονομικής αδυναμίας και νομοθετικής αστοχίας.»
***
Ανανέωση 1/6/2016 : μερικές φορές η πράξη διαψεύδει τα στοιχεία των στατιστικών κι αυτή τη φορά η διάψευση ήταν ευχάριστη, αφού έγινε δεκτό το αίτημα επίσπευσης της προσφυγής του Γιώργου Φλωρά κι αντιγράφω τη σχετική ανακοίνωσή του : «Ύστερα από αλλεπάλληλα αιτήματα επίσπευσης εκδίκασης της προσφυγής κατά του ΟΑΕΕ το Διοικ. Πρωτοδικείο Αθήνας έκανε δεκτό το αίτημα και στις 6/12/2016 εκδικάζεται η προσφυγή μου κατά του ΟΑΕΕ για τα θέματα της παράνομης χρέωσης της Ιατροφαρμακευτικής Περίθαλψης της παράνομης άρνησης του ΟΑΕΕ να δίνει Βεβαιώσεις στους οφειλέτες και της παράνομης άρνησης του ΟΑΕΕ να μειώσει τις εισφορές από το 2009 και μετά»
- Η προσφυγή του Γιώργου Φλωρά ήταν από τις πρώτες που είχαν κατατεθεί, αρχές 2014
…
Γιάννης Μανιάτης
…
Σχετικά θέματα :
Προσφυγή κατά του ΟΑΕΕ για επανυπολογισμό – μείωση των εισφορών κι αντίστοιχη μείωση των οφειλών
Προσφυγές ατομικές ή ομαδικές ;
Δικαστικές αποφάσεις κατά του ΟΑΕΕ
…
Θεματα οαεε 